зіхо́ткі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зіхо́ткі |
зіхо́ткая |
зіхо́ткае |
зіхо́ткія |
| Р. |
зіхо́ткага |
зіхо́ткай
зіхо́ткае |
зіхо́ткага |
зіхо́ткіх |
| Д. |
зіхо́ткаму |
зіхо́ткай |
зіхо́ткаму |
зіхо́ткім |
| В. |
зіхо́ткі (неадуш.)
зіхо́ткага (адуш.) |
зіхо́ткую |
зіхо́ткае |
зіхо́ткія (неадуш.)
зіхо́ткіх (адуш.) |
| Т. |
зіхо́ткім |
зіхо́ткай
зіхо́ткаю |
зіхо́ткім |
зіхо́ткімі |
| М. |
зіхо́ткім |
зіхо́ткай |
зіхо́ткім |
зіхо́ткіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зіхо́ткі разг., см. зіхатлі́вы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зіхо́ткі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Тое, што і зіхатлівы. З чорнага, блішчастага ад макраты каменнага жолаба, разбіваючыся аб скалу, ліўся, зіхоткі струмень вады. Быкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)