зы́бкі, -ая, -ае.

1. Які можа зыбацца, гушкацца; гнуткі.

Зыбкае балота.

Зыбкая кладка.

2. Які знаходзіцца ў стане лёгкага руху, хістання.

Зыбкая паверхня возера.

|| наз. зы́бкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Зы́бкі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Зы́бкі
Р. Зы́бкаў
Д. Зы́бкам
В. Зы́бкі
Т. Зы́бкамі
М. Зы́бках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зы́бкі

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зы́бкі зы́бкая зы́бкае зы́бкія
Р. зы́бкага зы́бкай
зы́бкае		 зы́бкага зы́бкіх
Д. зы́бкаму зы́бкай зы́бкаму зы́бкім
В. зы́бкі (неадуш.)
зы́бкага (адуш.)		 зы́бкую зы́бкае зы́бкія (неадуш.)
зы́бкіх (адуш.)
Т. зы́бкім зы́бкай
зы́бкаю		 зы́бкім зы́бкімі
М. зы́бкім зы́бкай зы́бкім зы́бкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зы́бкі зы́бкий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зы́бкі, ‑ая, ‑ае.

Які можа зыбацца, гушкацца; гнуткі. Зыбкае балота. □ Перайшоўшы зыбкую кладку праз рэчку, дзед пайшоў сцежкай. Лынькоў. // Які знаходзіцца ў стане лёгкага руху, хістання. Па вадзе забегалі зыбкія маленькія хвалькі, пайшлі блішчастыя пухіркі, якія хутка бясшумна лопаліся. Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зы́бка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зы́бка зы́бкі
Р. зы́бкі зы́бак
Д. зы́бцы зы́бкам
В. зы́бку зы́бкі
Т. зы́бкай
зы́бкаю		 зы́бкамі
М. зы́бцы зы́бках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зыбу́чы, -ая, -ае.

Тое, што і зыбкі.

Зыбучыя пяскі.

|| наз. зыбу́часць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зыбу́н, -у́, м. (разм.).

1. Зыбкі грунт.

2. толькі мн. -ы́, -о́ў. Рухомыя зыбучыя пяскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Плаві́сты, плавэсты ’грузкі, зыбкі (пра балота)’ (пін., ЛД. 5), ’дрыгвяністы’ (ТС). Ад назоўніка плету ці прыметніка плаўкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зы́бісты, ‑ая, ‑ае.

1. Хвалісты, з зыбам. [За яварамі] — белавата-серабрысты і сцюдзёна-зыбісты плеск сажалкі. Ракітны.

2. Зыбкі, хісткі. На чаўне хтосьці крыкне «ратуйце!». Пойдзе лямант па зыбістай гаці. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)