знаё́мая
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне
|
адз. |
мн. |
| ж. |
- |
| Н. |
знаё́мая |
знаё́мыя |
| Р. |
знаё́май |
знаё́мых |
| Д. |
знаё́май |
знаё́мым |
| В. |
знаё́мую |
знаё́мых |
| Т. |
знаё́май знаё́маю |
знаё́мымі |
| М. |
знаё́май |
знаё́мых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
знаёмая ж., сущ. знако́мая
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
знако́мая сущ. знаёмая, -май ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
знаё́мы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
знаё́мы |
знаё́мая |
знаё́мае |
знаё́мыя |
| Р. |
знаё́мага |
знаё́май знаё́мае |
знаё́мага |
знаё́мых |
| Д. |
знаё́маму |
знаё́май |
знаё́маму |
знаё́мым |
| В. |
знаё́мы (неадуш.) знаё́мага (адуш.) |
знаё́мую |
знаё́мае |
знаё́мыя (неадуш.) знаё́мых (адуш.) |
| Т. |
знаё́мым |
знаё́май знаё́маю |
знаё́мым |
знаё́мымі |
| М. |
знаё́мым |
знаё́май |
знаё́мым |
знаё́мых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
знаё́мы
дзеепрыметнік, залежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
знаё́мы |
знаё́мая |
знаё́мае |
знаё́мыя |
| Р. |
знаё́мага |
знаё́май знаё́мае |
знаё́мага |
знаё́мых |
| Д. |
знаё́маму |
знаё́май |
знаё́маму |
знаё́мым |
| В. |
знаё́мы (неадуш.) знаё́мага (адуш.) |
знаё́мую |
знаё́мае |
знаё́мыя (неадуш.) знаё́мых (адуш.) |
| Т. |
знаё́мым |
знаё́май знаё́маю |
знаё́мым |
знаё́мымі |
| М. |
знаё́мым |
знаё́май |
знаё́мым |
знаё́мых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
знаёмы, -ая, -ае.
1. каму. Такі, пра якога ведалі раней, вядомы.
Знаёмая мелодыя.
2. з чым. Які зведаў, выпрабаваў што-н.
Чалавек, з. з тутэйшымі парадкамі.
3. Які знаходзіцца ў знаёмстве (у 1 знач.) з кім-н., асабіста вядомы.
З. чалавек.
Добры з. (наз.). Спаткаць знаёмага (наз.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
балю́ча-знаёмы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
балю́ча-знаёмы |
балю́ча-знаёмая |
балю́ча-знаёмае |
балю́ча-знаёмыя |
| Р. |
балю́ча-знаёмага |
балю́ча-знаёмай балю́ча-знаёмае |
балю́ча-знаёмага |
балю́ча-знаёмых |
| Д. |
балю́ча-знаёмаму |
балю́ча-знаёмай |
балю́ча-знаёмаму |
балю́ча-знаёмым |
| В. |
балю́ча-знаёмы (неадуш.) балю́ча-знаёмага (адуш.) |
балю́ча-знаёмую |
балю́ча-знаёмае |
балю́ча-знаёмыя (неадуш.) балю́ча-знаёмых (адуш.) |
| Т. |
балю́ча-знаёмым |
балю́ча-знаёмай балю́ча-знаёмаю |
балю́ча-знаёмым |
балю́ча-знаёмымі |
| М. |
балю́ча-знаёмым |
балю́ча-знаёмай |
балю́ча-знаёмым |
балю́ча-знаёмых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мясці́на ж. ме́сто ср.; уголо́к м.; месте́чко ср.;
знаёмая м. — знако́мое ме́сто;
прыго́жая м. — краси́вый уголо́к; краси́вое месте́чко
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паўсыха́ць, ‑ае; зак.
У сохнуць — пра ўсё, многае. Яблыні паўсыхалі. □ На былым падворку ўсё яшчэ ўзвышалася знаёмая лістоўніца, але і яе не абмінуў пажар — ніжняе голле паўсыхала, зялёная пакуль была адна макаўка, ды і тая пачала ўжо вянуць. Чыгрынаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
знаёмы, ‑ая, ‑ае; знаем, ‑а.
1. Раней зведаны, спазнаны, прывычны. Знаёмы голас. Знаёмая мелодыя. □ Зося лёгка разбірала знаёмы почырк. Крапіва. Ішоў дзед Талаш не спяшаючыся, выбіраючы глухія лясныя сцежкі, так добра знаёмыя дзеду. Колас.
2. з чым або каму-чаму. Які зведаў, выпрабаваў што‑н., мае пазнанні ў чым‑н. Як чалавек, знаёмы з тутэйшымі парадкамі, .. [Кібрык] з самага пачатку сеў воддаль, на тахту. Шыцік. Рэдактар надзеў акуляры, паклаў на стол жылістыя рукі — ім, відаць, знаёма была ў свой час фізічная праца. Хадкевіч.
3. Які знаходзіцца з кім‑н. у знаёмстве (у 1 знач.). Мяркуючы па тым, як .. [юнакі] сустрэліся, як жартуюць, лёгка можна было заключыць, што яны даўно знаёмыя і паважаюць адзін аднаго. Анісаў.
4. у знач. наз. знаёмы, ‑ага, м.; знаёмая, ‑ай, ж. Той, (тая), хто знаходзіцца ў знаёмстве з кім‑н.; знаёмы чалавек. У цэнтры горада, ля крамы, на рагу, Знаёмая знаёмую спаткала. Корбан. Бацька і маці пайшлі да знаёмых у госці, а Віця застаўся дома. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)