злітава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. зліту́ецца зліту́юцца
Прошлы час
м. злітава́ўся злітава́ліся
ж. злітава́лася
н. злітава́лася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злітава́цца сов., см. спая́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злі́тавацца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. злі́туюся злі́туемся
2-я ас. злі́туешся злі́туецеся
3-я ас. злі́туецца злі́туюцца
Прошлы час
м. злі́таваўся злі́таваліся
ж. злі́тавалася
н. злі́тавалася
Загадны лад
2-я ас. злі́туйся злі́туйцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час злі́таваўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

злі́тавацца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Праявіць літасць у адносінах да каго‑н.; змілавацца. Нейкі далёкі бацькаў родзіч.. злітаваўся над удавой і ўладзіў Станіслава ў Асобы Літоўскі корпус, які стаяў у Беластоку. С. Александровіч. [Містэр Пік] страціў пасаду, добра яшчэ, што гаспадар злітаваўся і прыняў яго простым рабочым. Быкаў.

злітава́цца, ‑туецца; зак.

Уст. Спаяцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злі́тавацца, -туюся, -туешся, -туецца; -туйся; зак., над кім-чым.

1. Праявіць літасць у адносінах да каго-, чаго-н.; змілавацца.

З. над сіратой.

2. зліту́йся (цеся). Ужыв. як выраз нязгоды, пярэчання (разм.).

Злітуйся, што ты мелеш!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змі́лавацца, -луюся, -луешся, -луецца; -луйся; зак., над кім-чым.

Тое, што і злітавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

злі́тасцівіцца сов., разг., см. злі́тавацца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакая́нне, -я, н. (кніжн.).

Добраахвотнае прызнанне ў зробленай правіннасці, памылцы.

◊

Адпусціць душу на пакаянне (разм., жарт.) — пашкадаваць, злітавацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сми́ловаться сов. змі́лавацца, злі́тавацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сми́лостивиться сов. змі́лавацца, злі́тавацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)