зло́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зло́т зло́ты
Р. зло́та зло́таў
Д. зло́ту зло́там
В. зло́т зло́ты
Т. зло́там зло́тамі
М. зло́це зло́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

злот м.

1. (денежная единица) злот;

2. см. залато́ўка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

злот, ‑а, М злоце, м.

Тое, што і злоты (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Злот, злоты ’польская грашовая адзінка’, адкуль ’манета вартасцю 15 кап’ (Нас., Бяльк.) і г. д. З польск. złoty ’грашовая адзінка (< ’залаты’, гл. золата). Злот, відаць, утварэнне назоўніка шляхам усячэння для падвядзення пад тып назвы іншых грашовых адзінак (рубель, дукат, талер і г. д.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зло́ты м., см. злот 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)