зе́мства, -а,
Мясцовае самакіраванне ў сельскіх мясцовасцях з перавагай дваранства ў яго органах.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зе́мства, -а,
Мясцовае самакіраванне ў сельскіх мясцовасцях з перавагай дваранства ў яго органах.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зе́мскі
прыметнік, адносны
| зе́мскі | зе́мскае | зе́мскія | ||
| зе́мскага | зе́мскай зе́мскае |
зе́мскага | зе́мскіх | |
| зе́мскаму | зе́мскай | зе́мскаму | зе́мскім | |
| зе́мскі ( зе́мскага ( |
зе́мскую | зе́мскае | зе́мскія ( зе́мскіх ( |
|
| зе́мскім | зе́мскай зе́мскаю |
зе́мскім | зе́мскімі | |
| зе́мскім | зе́мскай | зе́мскім | зе́мскіх | |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зе́мскі, ‑ая, ‑ае.
1. Агульнадзяржаўны.
2. Які меў адносіны да земства.
3.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упра́ва², -ы,
1. Магчымасць зладзіць, управіцца з кім-, чым
2. Назва некаторых мясцовых устаноў у дарэвалюцыйны час.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
упра́ва I
упра́ва II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упра́ва
найти́ упра́ву
на него́ нет упра́вы
городска́я упра́ва
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зе́мскі
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Раскідо́н ’неберажлівы чалавек; мот’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
упра́ва 1,
У правы бок;
упра́ва 2, ‑ы,
1. Установа, якая ведала грамадскімі, саслоўнымі і адміністрацыйнымі справамі ў дарэвалюцыйнай Расіі, а таксама будынак, дзе яна размяшчалася.
2. Сіла, якая абмяжоўвае чыё‑н. самавольства, дэспатызм; мера ўздзеяння на каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шко́ла, ‑ы,
1. Навучальная ўстанова, якая ажыццяўляе агульную адукацыю і выхаваяне маладога пакалення.
2. Спецыялізаваная навучальная ўстанова, дзе навучэнцы атрымліваюць прафесіянальныя веды, кваліфікацыю.
3.
4. Сістэма метадаў, правіл, прыёмаў вывучэння, асваення чаго‑н., авалодання чым‑н.
5. Навуковы, літаратурна-мастацкі, грамадска-палітычны, сацыяльна-эканамічны і пад. напрамак, плынь з характэрнымі, своеасаблівымі ўласцівасцямі, рысамі.
6.
•••
[Грэч. scholē.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)