згара́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. згара́нне
Р. згара́ння
Д. згара́нню
В. згара́нне
Т. згара́ннем
М. згара́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згара́нне ср. сгора́ние;

○ рухаві́к уну́транага ~ння — дви́гатель вну́треннего сгора́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згара́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. згараць ​1 — згарэць.

•••

Рухавік унутранага згарання гл. рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сгора́ние згара́нне, -ння ср.;

дви́гатель вну́треннего сгора́ния рухаві́к уну́транага згара́ння;

сгора́ние органи́ческих веще́ств згара́нне аргані́чных рэ́чываў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэтана́цыя, -і, ж. (спец.).

1. Імгненны выбух рэчыва, выкліканы выбухам другога рэчыва або ўдарам.

2. Хуткае і няпоўнае згаранне паліва ў рухавіку ўнутранага згарання.

Д. паліва.

|| прым. дэтанацы́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

недапа́л, ‑у, м.

Спец.

1. Недастатковае зпальванне. Недапал цэглы.

2. Недастатковае згаранне. Недапал вугалю.

3. Які‑н. недапалены матэрыял. Недапал ідзе на паўторнае апальванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пшы́кі ’іголкі хвоі’ (дзятл., Сцяшк. Сл.). Няясна; магчыма, звязана з літ. pušis ’сасна’ або з гукаперайманнем пшык!, што імітуе хуткае згаранне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)