звя́нуць гл. вянуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

звя́нуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. звя́ну звя́нем
2-я ас. звя́неш звя́неце
3-я ас. звя́не звя́нуць
Прошлы час
м. звя́ў звя́лі
ж. звя́ла
н. звя́ла
Загадны лад
2-я ас. звя́нь звя́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час звя́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

звя́нуць сов., прям., перен., см. звяць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

звя́нуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Тое, што і звяць. [Грузавік] стаяў на палянцы ў хмызняку, крокаў за сто ад шашы, абтыканы бярозавымі галінкамі. Яны яшчэ не паспелі звянуць. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вя́нуць, -ну, -неш, -не; вя́нуў і вяў, вя́нула і вя́ла; вянь; незак.

Страчваць свежасць, сохнуць.

Лісце вяне.

◊

Вушы вянуць (разм.) — нельга, не хочацца слухаць (што-н. бязглуздае, хлуслівае, непрыстойнае).

|| зак. звя́нуць, -ну, -неш, -не; звянь і завя́нуць, -ну, -неш, -не; завя́нь.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

правя́нуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; правя́ў, -вя́ла; зак.

Злёгку звянуць.

На сонцы трава правяла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завя́нуть сов.

1. завя́нуць, завя́ць, звя́нуць;

2. перен. завя́нуць, завя́ць, звя́нуць, змарне́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачэ́знуць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -э́зне; -э́з, -зла; зак.

Змарнець, звянуць, знясілець — пра ўсіх, многіх.

Высадкі пачэзлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

увя́нуть сов.

1. звяць, звя́нуць, завя́нуць;

2. (о человеке) звяць, звя́нуць, завя́нуць, змарне́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адча́ўраць

‘высахнуць, звянуць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адча́ўраю адча́ўраем
2-я ас. адча́ўраеш адча́ўраеце
3-я ас. адча́ўрае адча́ўраюць
Прошлы час
м. адча́ўраў адча́ўралі
ж. адча́ўрала
н. адча́ўрала
Загадны лад
2-я ас. адча́ўрай адча́ўрайце
Дзеепрыслоўе
прош. час адча́ўраўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)