зва́длівы, -ая, -ае (разм.).

1. Схільны да звадак, звадніцтва.

Звадлівая суседка.

2. Які суправаджаецца звадкамі, з’яўляецца звадкай.

Звадлівыя адносіны.

|| наз. зва́длівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зва́длівы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зва́длівы зва́длівая зва́длівае зва́длівыя
Р. зва́длівага зва́длівай
зва́длівае		 зва́длівага зва́длівых
Д. зва́дліваму зва́длівай зва́дліваму зва́длівым
В. зва́длівы (неадуш.)
зва́длівага (адуш.)		 зва́длівую зва́длівае зва́длівыя (неадуш.)
зва́длівых (адуш.)
Т. зва́длівым зва́длівай
зва́дліваю		 зва́длівым зва́длівымі
М. зва́длівым зва́длівай зва́длівым зва́длівых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зва́длівы скло́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́длівы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які мае адносіны да звадкі. Звадлівыя адносіны.

2. Схільны да звадак. Звадлівы чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)