Зброй ’свавольнік’ (Нас.). Параўн. брой, бройка ’тс’ (Нас.); гл. броіць ’сваволіць’, адкуль з прэфіксам зброіць. Прасл. корань *broj‑ ітэратыў да briti (гл. брыць) ’рэзаць’. Магчыма, аднак, што ў зброй адлюстравалася уздзеянне (кантамінацыя) слоў з тым самым значэннем зброд (гл.) і збой (ст.-рус. XV ст. събои ’разбойнік’, укр. збій, польск. zbój ’разбойнік’, чэш., славац. zboj ’разбой’, бел. збойца ’разбойнік’ (Нас.), дзе корань бой, біць, гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

збро́іць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. збро́ю збро́ім
2-я ас. збро́іш збро́іце
3-я ас. збро́іць збро́яць
Прошлы час
м. збро́іў збро́ілі
ж. збро́іла
н. збро́іла
Загадны лад
2-я ас. збро́й збро́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час збро́іўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

збро́іць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. збро́ю збро́ім
2-я ас. збро́іш збро́іце
3-я ас. збро́іць збро́яць
Прошлы час
м. збро́іў збро́ілі
ж. збро́іла
н. збро́іла
Загадны лад
2-я ас. збро́й збро́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час збро́ячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)