заіржа́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заіржу́ заіржо́м
2-я ас. заіржэ́ш заіржаце́
3-я ас. заіржэ́ заіржу́ць
Прошлы час
м. заіржа́ў заіржа́лі
ж. заіржа́ла
н. заіржа́ла
Загадны лад
2-я ас. заіржы́ заіржы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час заіржа́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заіржа́ць,

гл. заржаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заржа́ць і заіржа́ць, ‑ржу, ‑ржэш, ‑ржэ; ‑ржом, ‑ржаце; зак.

Пачаць (і)ржаць. // Абарвацца ржаннем. Гняды заржаў, пачуўшы гаспадара, і пацягнуўся мызай да канюшыны. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заірза́ць

‘заіржаць’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заіржу́ заіржо́м
2-я ас. заіржэ́ш заіржаце́
3-я ас. заіржэ́ заіржу́ць
Прошлы час
м. заірза́ў заірза́лі
ж. заірза́ла
н. заірза́ла
Загадны лад
2-я ас. заіржы́ заіржы́це
Дзеепрыслоўе
прош. час заірза́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)