засяле́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
засяле́нне |
| Р. |
засяле́ння |
| Д. |
засяле́нню |
| В. |
засяле́нне |
| Т. |
засяле́ннем |
| М. |
засяле́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
засяле́нне ср., в разн. знач. заселе́ние; см. засялі́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
засяле́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. засяляць — засяліць і стан паводле знач. дзеясл. засяляцца — засяліцца. Засяленне новых зямель.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засялі́ць, -сялю́, -се́ліш, -се́ліць; -се́лены; зак., што.
Пасяліўшыся або пасяліўшы каго-н. дзе-н., заняць, насяліць цалкам.
Навасёлы засялілі край.
З. дом.
|| незак. засяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. засяле́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заселе́ние засяле́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
каланіза́цыя, ‑і, ж.
1. Гвалтоўны захоп якой‑н. краіны і ператварэнне яе ў калонію (у 1 знач.).
2. Засяленне свабодных зямель перасяленцамі, каланістамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Садзі́ба ’сядзіба; зямельны ўчастак на якім знаходзіцца хата з гаспадарчымі пабудовамі; сад’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом., Яшк., Інстр. 2, Нар. лекс., Шушк.), ’засяленне, выган’ (Нас. гіст.), ’засяленне, аселасць’ (Гарб.). Укр. сади́ба ’сядзіба’, польск. sadyba < усходнеславянскіх (Брукнер, 479). Слова з не вельмі ясным статусам. Лаўчутэ (Лекс. балг., 21; Балтизмы, 130) зыходзячы з лінгвагеаграфіі і суфіксацыі (балт. суф. ‑yba пры слав. *‑ba), крыніцай слова лічыць літ. sodýba ’сядзіба’ < sod‑inti ’садзіць, сажаць’ + суф. ‑yba. Супраць Трубачоў (ЭССЯ, Проспект, 78), які лічыць слова праславянскім дыялектызмам, і Слаўскі (SP, 1, 62), паводле якога слова з’яўляецца познім славянскім утварэннем ад прасл. *saditi + суф. ‑iba, дзе ‑i‑ ўзята з інфінітыва. Параўн. сядзіба.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
населе́ние
1. (жители) насе́льніцтва, -ва ср.;
городско́е населе́ние гарадско́е насе́льніцтва;
2. (действие) насяле́нне, -ння ср.; (заселение) засяле́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)