Verbum

анлайнавы слоўнік

засяле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

засяле́нне ср., в разн. знач. заселе́ние; см. засялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засяле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. засяляць — засяліць і стан паводле знач. дзеясл. засяляцца — засяліцца. Засяленне новых зямель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засяле́нне н.

1. (мясцовасці) Besíed(e)lung f -;

2. (дома) Bezíehen n -s;

гато́вы да засяле́ння schlüsselfertig, bezúgsfertig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

засялі́ць, -сялю́, -се́ліш, -се́ліць; -се́лены; зак., што.

Пасяліўшыся або пасяліўшы каго-н. дзе-н., заняць, насяліць цалкам.

Навасёлы засялілі край.

З. дом.

|| незак. засяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. засяле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заселе́ние засяле́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каланіза́цыя, ‑і, ж.

1. Гвалтоўны захоп якой‑н. краіны і ператварэнне яе ў калонію (у 1 знач.).

2. Засяленне свабодных зямель перасяленцамі, каланістамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

squat¹ [skwɒt] n.

1. сядзе́нне на ку́кішках

2. буды́нак, заня́ты самаво́льна; самаво́льнае засяле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Besíedlung

f -, -en засяле́нне; калані- за́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

zaludnienie

zaludnieni|e

н.

1. засяленне;

~e — nowych obszarów — засяленне новых зямель;

2. насельніцтва;

gęstość ~a — шчыльнасць насельніцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)