засе́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засе́лены засе́леная засе́ленае засе́леныя
Р. засе́ленага засе́ленай
засе́ленае		 засе́ленага засе́леных
Д. засе́ленаму засе́ленай засе́ленаму засе́леным
В. засе́лены (неадуш.)
засе́ленага (адуш.)		 засе́леную засе́ленае засе́леныя (неадуш.)
засе́леных (адуш.)
Т. засе́леным засе́ленай
засе́ленаю		 засе́леным засе́ленымі
М. засе́леным засе́ленай засе́леным засе́леных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

засе́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. засе́лены засе́леная засе́ленае засе́леныя
Р. засе́ленага засе́ленай
засе́ленае		 засе́ленага засе́леных
Д. засе́ленаму засе́ленай засе́ленаму засе́леным
В. засе́лены (неадуш.)
засе́ленага (адуш.)		 засе́леную засе́ленае засе́леныя (неадуш.)
засе́леных (адуш.)
Т. засе́леным засе́ленай
засе́ленаю		 засе́леным засе́ленымі
М. засе́леным засе́ленай засе́леным засе́леных

Кароткая форма: засе́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

засе́лены

1. прич., в разн. знач. заселённый; см. засялі́ць;

2. прил. обита́емый, заселённый, населённый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засе́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад засяліць.

2. у знач. прым. Поўнасцю заняты жыхарамі. Заселены дом. Заселены край.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насе́лены, -ая, -ае.

Які мае насельніцтва; заселены.

Н. востраў.

○

Населены пункт — агульная назва месцаў, дзе жывуць людзі (горад, вёска і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заселённый засе́лены, мног. пазасяля́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

малазасе́лены, ‑ая, ‑ае.

Заселены невялікай колькасцю жыхароў. Малазаселеныя мясціны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обита́емый засе́лены, насе́лены; (жилой) жылы́; (людный) лю́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насе́лены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад насяліць.

2. у знач. прым. Які мае насельніцтва; заселены. Населены дом. Населены востраў.

•••

Населены пункт гл. пункт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

населя́ться

1. насяляцца; засяля́цца;

2. (быть населённым) быць насе́леным (засе́леным);

Кавка́з населя́ется мно́гими наро́дами Каўка́з насе́лены (засе́лены) шмат які́мі наро́дамі;

3. страд. насяля́цца, засяля́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)