зару́чыны, -чын.

Абрад аб’яўлення каго-н. жаніхом і нявестай.

Спраўляць з.

|| прым. зару́чынны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зару́чыны

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. зару́чыны
Р. зару́чын
Д. зару́чынам
В. зару́чыны
Т. зару́чынамі
М. зару́чынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зару́чыны, -чын ед. нет обруче́ние ср.; помо́лвка ж., сго́вор м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зару́чыны, ‑чын; адз. няма.

Абрад аб’яўлення каго‑н. жаніхом і нявестай. Спраўляюцца заручыны Вясельніцы засмучанай З вясёлым жаніхом. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обруче́ние ср. зару́чыны, -чын ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запо́іны, -н ед. нет, разг., см. зару́чыны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

помо́лвка ж., уст. зару́чыны, род. зару́чын ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вясе́льніца, ‑ы, ж.

1. Жан. да вясельнік.

2. Абл. Нявеста. Спраўляюцца заручыны Вясельніцы засмучанай З вясёлым жаніхом. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змо́віны, ‑він; адз. няма.

Абл. Заручыны. [Васіль] даведаўся, што былі змовіны, што Ганну прапівалі, прапілі, што яна — не яго, Карчова. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запо́іны, ‑ін; адз. няма.

Разм. Тое, што і заручыны. Галоўку ўчашы ты прыгожа, — Сягоння прыедуць сваты. З гарэлкай прыедуць сягоння Й запоіны будуць твае. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)