запіра́ць гл. заперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запіра́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. запіра́ю запіра́ем
2-я ас. запіра́еш запіра́еце
3-я ас. запіра́е запіра́юць
Прошлы час
м. запіра́ў запіра́лі
ж. запіра́ла
н. запіра́ла
Загадны лад
2-я ас. запіра́й запіра́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час запіра́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запіра́ць несов. запира́ть; см. запе́рці 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заперці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запе́рці, -пру́, -прэ́ш, -прэ́; -про́м, -праце́, -пру́ць; -пёр, -пе́рла; -пры́; -пёрты; зак.

1. што. Зачыніць (на замок, засаўку і пад.) або замкнуць (у 1 знач.).

З. дзверы на ключ.

2. каго-што. Змясціць куды-н., зачыніўшы на замок.

З. парасят у хлеўчуку.

З. варожы флот (перан.: акружыць, пазбавіўшы выхаду, магчымасці рухацца).

3. Хутка даставіць, дамчаць куды-н. або ўсунуць, упакаваць куды-н., у што-н. (разм.).

Гэты рысак мігам вас туды запрэ.

Куды ты запёр гэту скрынку?

|| незак. запіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запіра́нне ср. запира́ние; см. запіра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запіра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запіраць — заперці (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запіра́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да заперціся (у 1, 2 знач.).

2. Разм. Зацята маўчаць, замоўчваць што‑н. Запірацца на допыце.

3. Зал. да запіраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запира́ть несов.

1. (на ключ) замыка́ць; (на крючок) зашчэ́пліваць; (затворять) зачыня́ць;

2. в др. знач. запіра́ць; см. запере́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запіра́цца несов.

1. запира́ться;

2. разг. (отрицать свою виновность) запира́ться;

з. на до́пыце — запира́ться на допро́се;

1, 2 см. запе́рціся;

3. страд. запира́ться; см. запіра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)