запіра́цца несов.
1. запира́ться;
2. разг. (отрицать свою виновность) запира́ться;
з. на до́пыце — запира́ться на допро́се;
1, 2 см. запе́рціся;
3. страд. запира́ться; см. запіра́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)