запрасо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. запрасо́ўваю запрасо́ўваем
2-я ас. запрасо́ўваеш запрасо́ўваеце
3-я ас. запрасо́ўвае запрасо́ўваюць
Прошлы час
м. запрасо́ўваў запрасо́ўвалі
ж. запрасо́ўвала
н. запрасо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. запрасо́ўвай запрасо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час запрасо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запрасо́ўваць несов.

1. загла́живать, заутю́живать;

2. тех. запрессо́вывать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запрасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запрасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што.

Загладзіць прасам.

З. шво.

|| незак. запрасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запрессо́вывать несов. запрасо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заутю́живать несов. запрасо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запрасо́ўвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да запрасавацца.

2. Зал. да запрасоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загла́живать несов. загла́джваць; (утюгом — обычно) запрасо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запрасо́ўвацца несов., возвр., страд. загла́живаться, заутю́живаться, запрессо́вываться; см. запрасава́цца, запрасо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пліс 1 ’баваўняная варсістая тканіна, падобная да аксаміту’ (ТСБМ; віц., Хрэст. дыял.), ’аксаміт’ (Бяльк.); укр. плис ’баваўняны аксаміт’, рус. наўг. тис ’тс’. З гал. pluis, ням. Pluss (XVII ст.), якія з лац. pilus ’волас’ (Карскі, Труды, 422; Фасмер, 3, 282; Васэрцыер, 174) < араб. belas ’шарсцяная матэрыя’. Сюды ж: плі́савы ’аксамітавы’ (рас., Шатал.), плі́саўка ’плюшавы жакет’ (дзятл., З нар. сл.), ’плюшавая куртка’ (калінк., Мат. Гом.).

Пліс 2, плі́са, плі́ска ’шырокая стужка на падоле спадніцы’ (Бір.; Жд. 1; чырв., З нар. сл.), ’плісэ’ (капыл., Сл. ПЗБ), плі́сы ’фальбоны’ (смарг., Сл. ПЗБ), ’стужкі на спадніцы, прышытыя папярок’ (ТС). З польск. plisa ’тс’, якое з франц. plissé ’плісіроўка’, ’плісэ’, што з’яўляецца дзеепрыметнікам да plisser = plisować ’запрасоўваць фалды на тканіне’ (SWO, 1980, 581; Банькоўскі, 2, 610).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)