запрага́ць гл. запрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запрага́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. запрага́ю запрага́ем
2-я ас. запрага́еш запрага́еце
3-я ас. запрага́е запрага́юць
Прошлы час
м. запрага́ў запрага́лі
ж. запрага́ла
н. запрага́ла
Загадны лад
2-я ас. запрага́й запрага́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час запрага́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запрага́ць несов.

1. впряга́ть, запряга́ть; закла́дывать;

2. перен., разг. запряга́ть, впряга́ть;

1, 2 см. запрэ́гчы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запрага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запрэ́гчы, -прагу́, -пражэ́ш, -пражэ́; -пражо́м, -пражаце́, -прагу́ць; -ро́г, -рэ́гла; -ражы́; -рэ́жаны; зак., каго-што.

1. Вупражжу злучыць з павозкай для цягі.

З. каня ў калёсы.

2. перан. Нагрузіць цяжкай работай (разм.).

|| незак. запрага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. запрэ́гчыся, -рагу́ся, -ражэ́шся, -ражэ́цца; -ражо́мся, -ражаце́ся, -рагу́цца; -ро́гся, -рэ́глася; -ражы́ся (разм.).

З. ў работу (перан.: узяцца за цяжкую працяглую працу); незак. запрага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыпрэ́жка, -і, ДМ -жцы, ж.

Запрэжка коней збоку ад аглабель для дапамогі каранніку.

Запрагаць у прыпрэжку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запряга́ть несов., прям., перен. запрага́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

впряга́ть несов., прям., перен. упрага́ць, запрага́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запрага́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запрагаць — запрэгчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апрага́ць

‘запрагаць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апрага́ю апрага́ем
2-я ас. апрага́еш апрага́еце
3-я ас. апрага́е апрага́юць
Прошлы час
м. апрага́ў апрага́лі
ж. апрага́ла
н. апрага́ла
Загадны лад
2-я ас. апрага́й апрага́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апрага́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)