запо́рны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
запо́рны |
запо́рная |
запо́рнае |
запо́рныя |
| Р. |
запо́рнага |
запо́рнай
запо́рнае |
запо́рнага |
запо́рных |
| Д. |
запо́рнаму |
запо́рнай |
запо́рнаму |
запо́рным |
| В. |
запо́рны (неадуш.)
запо́рнага (адуш.) |
запо́рную |
запо́рнае |
запо́рныя (неадуш.)
запо́рных (адуш.) |
| Т. |
запо́рным |
запо́рнай
запо́рнаю |
запо́рным |
запо́рнымі |
| М. |
запо́рным |
запо́рнай |
запо́рным |
запо́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
запо́рны запо́рный; см. запо́р I
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запо́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да запора 1. Запорная ручка. Запорны кранштэйн. Запорнае прыстасаванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)