запа́лены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. запа́лены запа́леная запа́ленае запа́леныя
Р. запа́ленага запа́ленай
запа́ленае
запа́ленага запа́леных
Д. запа́ленаму запа́ленай запа́ленаму запа́леным
В. запа́лены (неадуш.)
запа́ленага (адуш.)
запа́леную запа́ленае запа́леныя (неадуш.)
запа́леных (адуш.)
Т. запа́леным запа́ленай
запа́ленаю
запа́леным запа́ленымі
М. запа́леным запа́ленай запа́леным запа́леных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запа́лены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. запа́лены запа́леная запа́ленае запа́леныя
Р. запа́ленага запа́ленай
запа́ленае
запа́ленага запа́леных
Д. запа́ленаму запа́ленай запа́ленаму запа́леным
В. запа́лены (неадуш.)
запа́ленага (адуш.)
запа́леную запа́ленае запа́леныя (неадуш.)
запа́леных (адуш.)
Т. запа́леным запа́ленай
запа́ленаю
запа́леным запа́ленымі
М. запа́леным запа́ленай запа́леным запа́леных

Кароткая форма: запа́лена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

запа́лены

1. зажжённый; засве́ченный;

2. зато́пленный;

1, 2 см. запалі́ць 1, 2;

3. запа́ленный; см. запалі́цца 3;

4. перен. воодушевлённый; см. запалі́ць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запа́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад запаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

воспламенённый запа́лены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запалённыйI (зажжённый) запа́лены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зажжённый запа́лены, мног. пазапа́льваны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зато́пленныйI (зажжённый) запа́лены, падпа́лены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запалённыйII (о лошади) ды́хавічны, запа́лены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жырандо́ль, ‑і, ж.

Уст. Вялікі фігурны падсвечнік для некалькіх свечак. [Бацюшка] загадаў царкоўнаму старасту, каб былі запалены ўсе лампадкі, каб ва ўсіх падсвечніках і вісячых жырандолях гарэлі свечкі. Чарот. У зале, у вялікай жырандолі, гарэла з дзесятак свечак, палаў камін і ля яго сядзела князёўна. Лупсякоў.

[Фр. girandole.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)