замуці́ць гл. муціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замуці́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замучу́ заму́цім
2-я ас. заму́ціш заму́ціце
3-я ас. заму́ціць заму́цяць
Прошлы час
м. замуці́ў замуці́лі
ж. замуці́ла
н. замуці́ла
Загадны лад
2-я ас. замуці́ замуці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час замуці́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замуці́ць сов. (сделать мутным) замути́ть, взмути́ть;

◊ вады́ не заму́ціць — воды́ не замути́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замуці́ць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., што.

Зрабіць мутным. Жучок-плывунец спрытна даў нырца і замуціў з дна ваду. Даніленка. Калі Васіль пераступіў парог цёплага памяшкання, духата ў хаце дала яму ў твар і замуціла свядомасць. Грамовіч.

•••

Вады (нікому) не замуціць — (нікому) не зрабіць шкоды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

муці́ць, мучу́, му́ціш, му́ціць; незак.

1. што. Рабіць мутным.

М. ваду.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), перан., каго-што. Не даваць спакою, трывожыць.

Душу муціць неспакой.

3. пераважна безас., каго-што. Быць у стане млосці.

Яго муціла ад лякарства.

|| зак. замуці́ць, -мучу́, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны (да 1 знач.) і памуці́ць, -мучу́, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны (да 1 знач.).

Ён вады не замуціць нікому (перан.: пра вельмі сціплага, ціхага чалавека).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замути́ть сов. закаламу́ціць, замуці́ць;

◊

он воды́ не замути́т ён вады́ не заму́ціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замутні́ць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Разм. Тое, што і замуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змуці́ць, змучу, змуціш, змуціць; зак., што.

Узбоўтваючы, зрабіць мутным; замуціць (пра вадкасці). Змуціць ваду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., што.

Разм. Замуціць, зрабіць каламутным. Гусі закаламуцілі ваду ў лужыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адкаламу́ціць

‘ускаламуціць, замуціць што-небудзь; унесці неспакой, беспарадак у што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адкаламу́чу адкаламу́цім
2-я ас. адкаламу́ціш адкаламу́ціце
3-я ас. адкаламу́ціць адкаламу́цяць
Прошлы час
м. адкаламу́ціў адкаламу́цілі
ж. адкаламу́ціла
н. адкаламу́ціла
Загадны лад
2-я ас. адкаламу́ць адкаламу́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час адкаламу́ціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)