Verbum

грані́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Лінія, якая раздзяляе тэрыторыі сумежных дзяржаў.

Дзяржаўная г.

◊

За граніцай — у замежных дзяржавах.

За граніцу — у замежныя дзяржавы.

З-за граніцы — з замежных дзяржаў.

|| прым. грані́чны, -ая, -ае.

няве́данне, -я, н.

Адсутнасць звестак аб чым-н.; адсутнасць ведаў у якой-н. галіне.

Н. замежных моў.

ю́нга, -і, мн. -і, -аў, м.

Падлетак на судне, які вывучае марскую справу, а таксама, у некаторых замежных флатах, малодшы матрос.

міні́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Член урада, які стаіць на чале міністэрства (у 1 знач.).

М. замежных спраў.

|| прым. міністэ́рскі, -ая, -ае.

штаб-афіцэ́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У царскай і некаторых замежных арміях: афіцэр у чыне палкоўніка, падпалкоўніка і маёра.

|| прым. штаб-афіцэ́рскі, -ая, -ае.

аташэ́, нескл., м.

Службовая асоба пры дыпламатычным прадстаўніцтве, якая з’яўляецца спецыялістам-кансультантам у якой-н. галіне; малодшы дыпламатычны ранг у ведамствах замежных спраў.

Гандлёвы а.

Вайсковы а.

фельдма́ршал, -а, мн. -ы, -аў, м.

У рускай дарэвалюцыйнай і некаторых замежных арміях: вышэйшае генеральскае званне, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. фельдма́ршальскі, -ая, -ае.

эско́рт, -у, М -рце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Суправаджэнне любога віду.

Ваенны э.

○

Ганаровы эскорт — група матацыклістаў для суправаджэння афіцыйных замежных дэлегацый.

|| прым. эско́ртны, -ая, -ае.

ула́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

У арміі царскай Расіі і некаторых замежных арміях: ваенны з часцей лёгкай кавалерыі (першапачаткова — узброеных пікамі).

Эскадрон уланаў.

|| прым. ула́нскі, -ая, -ае.