Савет міністраў замежных спраў

т. 14, с. 53

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

заме́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. заме́жны заме́жная заме́жнае заме́жныя
Р. заме́жнага заме́жнай
заме́жнае		 заме́жнага заме́жных
Д. заме́жнаму заме́жнай заме́жнаму заме́жным
В. заме́жны (неадуш.)
заме́жнага (адуш.)		 заме́жную заме́жнае заме́жныя (неадуш.)
заме́жных (адуш.)
Т. заме́жным заме́жнай
заме́жнаю		 заме́жным заме́жнымі
М. заме́жным заме́жнай заме́жным заме́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

грані́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц, ж.

Лінія, якая раздзяляе тэрыторыі сумежных дзяржаў.

Дзяржаўная г.

◊

За граніцай — у замежных дзяржавах.

За граніцу — у замежныя дзяржавы.

З-за граніцы — з замежных дзяржаў.

|| прым. грані́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няве́данне, -я, н.

Адсутнасць звестак аб чым-н.; адсутнасць ведаў у якой-н. галіне.

Н. замежных моў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ю́нга, -і, мн. -і, -аў, м.

Падлетак на судне, які вывучае марскую справу, а таксама, у некаторых замежных флатах, малодшы матрос.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

foreign minister

міні́стар заме́жных спра́ваў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

міні́стр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Член урада, які стаіць на чале міністэрства (у 1 знач.).

М. замежных спраў.

|| прым. міністэ́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штаб-афіцэ́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У царскай і некаторых замежных арміях: афіцэр у чыне палкоўніка, падпалкоўніка і маёра.

|| прым. штаб-афіцэ́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аташэ́, нескл., м.

Службовая асоба пры дыпламатычным прадстаўніцтве, якая з’яўляецца спецыялістам-кансультантам у якой-н. галіне; малодшы дыпламатычны ранг у ведамствах замежных спраў.

Гандлёвы а.

Вайсковы а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фельдма́ршал, -а, мн. -ы, -аў, м.

У рускай дарэвалюцыйнай і некаторых замежных арміях: вышэйшае генеральскае званне, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. фельдма́ршальскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)