заляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць; -ле́плены; зак.
1. гл. ляпіць.
2. што чым. Замазаць, закрыць, заладзіць чым-н. ліпкім, мяккім.
З. дзірку глінай.
З. разбітую шыбу паперай.
3. што чым. Наклейваючы, пакрыць чым-н. паверхню (разм.).
Усю сцяну заляпілі афішамі.
4. каму і што каму. Нанесці ўдар (разм.).
З. аплявуху нахабніку.
З. у вуха.
|| незак. зале́пліваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заляпі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
заляплю́ |
зале́пім |
| 2-я ас. |
зале́піш |
зале́піце |
| 3-я ас. |
зале́піць |
зале́пяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
заляпі́ў |
заляпі́лі |
| ж. |
заляпі́ла |
| н. |
заляпі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
заляпі́ |
заляпі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
заляпі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заляпі́ць сов., в разн. знач. залепи́ть;
з. дзі́рку ў сцяне́ — залепи́ть ды́рку в стене́;
сне́гам ~пі́ла во́чы — сне́гом залепи́ло глаза́;
усю́ сцяну́ ~пі́лі афі́шамі — всю сте́ну залепи́ли афи́шами;
◊ з. апляву́ху — залепи́ть пощёчину
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заляпі́ць, ‑ляплю, ‑лепіш, ‑лепіць; зак., што.
1. Запоўніць, замазаць чым‑н. вязкім, ліпкім. Парабкі колькі разоў спрабавалі заляпіць гэтыя бліскучыя літары, але гліна ад ветру трэскаецца і асыпаецца. Бажко. // Закрыць, заклеіць чым‑н. Заляпіць разбітую шыбу паперай. // Разм. Закрыць, закласці чым‑н. Дранкай заляпіў [Сузон] страху на хаце. Галавач. // Наклейваючы што‑н., пакрыць паверхню чаго‑н. Заляпіць усю сцяну афішамі.
2. Абляпіць, пакрыць сабой паверхню чаго‑н. Пакуль Забраліся, снег заляпіў, выбеліў цалкам постаці Прыстрома і Дзераша. Шынклер.
3. і без дап. Разм. Моцна ўдарыць, нанесці ўдар. Заляпіць аплявуху. Заляпіць у вуха.
4. Разм. Рэзка, рашуча зрабіць што‑н.; уляпіць (у 2 знач.). Заляпіць вымову. Заляпіць двойку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ляпі́ць, ляплю́, ле́піш, ле́піць; ле́плены; незак.
1. што і без дап. Ствараць, рабіць якія-н. фігуры з пластычнага, мяккага матэрыялу.
Л. бюст.
Не святыя гаршкі лепяць (прыказка: хоць і цяжка, але зможам, справімся).
2. Будаваць, майстраваць, карыстаючыся якім-н. вязкім матэрыялам.
Л. сцяну.
3. Размяшчаць адно за другім, не пакідаючы свабоднага месца.
Л. літару за літарай.
4. што. Тое, што і прыклейваць (разм.).
Л. маркі.
5. (1 і 2 ас. не ўжыв.). 3 сілай ісці (пра мокры снег).
Снег лепіць у вокны.
|| зак. вы́лепіць, -леплю, -лепіш, -лепіць; -леплены (да 1 знач.), наляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць; -ле́плены (да 2 знач.), зляпі́ць, зляплю́, зле́піш, зле́піць; зле́плены (да 1 знач.) і заляпі́ць, -ляплю́, -ле́піш, -ле́піць; -ле́плены (да 3 знач.).
|| наз. ле́пка, -і, ДМ -пцы, ж. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зале́пліваць гл. заляпіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пазале́пліваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак.
1. што. Заляпіць, заклеіць чым-н. усё, многае; наклейваючы што-н., укрыць усю паверхню.
П. дзіркі глінай.
П. сцены афішамі.
2. каго-што. Заляпіць, пакрыць сабой усё, многае або ўсіх, многіх.
Снег пазалепліваў прахожых.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зале́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да заляпіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заляпля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да заляпіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зале́плены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заляпіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)