заляпі́ць verschmíeren vt; verkítten vt, verkléistern vt (замазаць);

2. (заклеіць) zúkleben vt, verklében vt;

снег заляпі́ў во́чы der Schnee verklébte die Áugen;

◊

заляпі́ць по́ўху [апляву́ху] груб. j-m éine (Óhrfeige) klében [knállen, kráchen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Óhrfeige

f -, -n апляву́ха

j-m éine ~ verábreichen — заляпі́ць каму́-н. апляву́ху

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)