заляпі́ць verschmíeren vt; verkítten vt, verkléistern vt (замазаць);

2. (заклеіць) zúkleben vt, verklében vt;

снег заляпі́ў во́чы der Schnee verklébte die Áugen;

◊ заляпі́ць по́ўху [апляву́ху] груб j-m éine (Óhrfeige) klében [knállen, kráchen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)