зако́пванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. зако́пванне
Р. зако́пвання
Д. зако́пванню
В. зако́пванне
Т. зако́пваннем
М. зако́пванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зако́пванне ср. зарыва́ние, зака́пывание; см. зако́пваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́пванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. закопваць — закапа́ць, закопвацца — закапа́цца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зака́пывание​II зако́пванне, -ння ср.; см. зака́пывать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зарыва́ние

1. зако́пванне, -ння ср., зарыва́нне, -ння ср.;

2. хава́нне, -ння ср., утыка́нне, -ння ср.; см. зарыва́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)