закаламу́ціць гл. каламуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закаламу́ціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закаламу́чу закаламу́цім
2-я ас. закаламу́ціш закаламу́ціце
3-я ас. закаламу́ціць закаламу́цяць
Прошлы час
м. закаламу́ціў закаламу́цілі
ж. закаламу́ціла
н. закаламу́ціла
Загадны лад
2-я ас. закаламу́ць закаламу́цьце
Дзеепрыслоўе
прош. час закаламу́ціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

закаламу́ціць сов. замути́ть, взмути́ть; взбаламу́тить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закаламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., што.

Разм. Замуціць, зрабіць каламутным. Гусі закаламуцілі ваду ў лужыне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; незак., што.

1. Муціць, рабіць каламутным.

К. ваду.

2. перан. Выклікаць неспакой, баламуціць, уносіць беспарадак.

|| зак. закаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны (да 1 знач.), скаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны, ускаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны і пакаламу́ціць, -му́чу, -му́ціш, -му́ціць; -му́чаны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

закаламу́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закаламуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаламу́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закаламуціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закаламе́сіць

‘пачаць каламесіць - сваволіць, гарэзіць; закаламуціць што-небудзь, унесці ў што-небудзь блытаніну’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закаламе́шу закаламе́сім
2-я ас. закаламе́сіш закаламе́сіце
3-я ас. закаламе́сіць закаламе́сяць
Прошлы час
м. закаламе́сіў закаламе́сілі
ж. закаламе́сіла
н. закаламе́сіла
Загадны лад
2-я ас. закаламе́сь закаламе́сьце
Дзеепрыслоўе
прош. час закаламе́сіўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замути́ть сов. закаламу́ціць, замуці́ць;

◊

он воды́ не замути́т ён вады́ не заму́ціць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

накаламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., чаго.

1. Закаламуціць нейкую масу якой‑н. вадкасці.

2. перан.; і без дап. Разм. Нарабіць чаго‑н. непрыемнага; выклікаць сваркі, незадавальненне. [Ермаліцкі:] — Я думаю, што гэты злыдзень [Собіч] доўга не будзе. Накаламуціць тут у нас, папераварочвае ўсё дый дасць лататы яшчэ куды. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)