зазнача́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зазнача́ю зазнача́ем
2-я ас. зазнача́еш зазнача́еце
3-я ас. зазнача́е зазнача́юць
Прошлы час
м. зазнача́ў зазнача́лі
ж. зазнача́ла
н. зазнача́ла
Загадны лад
2-я ас. зазнача́й зазнача́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зазнача́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зазнача́ць несов.

1. (делать метку) помеча́ть; замеча́ть; отмеча́ть;

2. (обращать внимание) замеча́ть, отмеча́ть;

1, 2 см. зазна́чыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазнача́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зазначыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазна́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак.

1. што. Паставіць знак, памеціць пэўным чынам.

З. патрэбнае месца ў лесе.

2. без дап. або са злуч. «што». Сказаць што-н., уставіць у размову. «Сёння будзе добрае надвор’е», — зазначыў сусед.

|| незак. зазнача́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зазнача́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да зазначаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зазнача́цца несов., страд. помеча́ться; замеча́ться; отмеча́ться; см. зазнача́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазна́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зазна́чу зазна́чым
2-я ас. зазна́чыш зазна́чыце
3-я ас. зазна́чыць зазна́чаць
Прошлы час
м. зазна́чыў зазна́чылі
ж. зазна́чыла
н. зазна́чыла
Загадны лад
2-я ас. зазна́ч зазна́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час зазна́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Маркёр 1 ’асоба, якая прыслужвае і вядзе падлік пры гульні ў більярд’ (ТСБМ). Праз рус. мову з франц. marqueur < marquer ’рабіць паметы, зазначаць’ (Фасмер, 2, 574), якое з ням. Mark(e) (гл. марка).

Маркёр 2 ’прыстасаванне, якім праводзяцца пасяўныя або пасадачныя радкі ці разоркі’ (ТСБМ), марке́р ’тс’ (Жд. 1). З польск. markier або з рус. маркёр, якія з франц. marqueur (як маркёр 1).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ука́зывать несов.

1. (показывать) пака́зваць; (обращать внимание, отмечать — ещё) зазнача́ць; (называть) называ́ць;

2. (разъяснять) раска́зваць, растлума́чваць; (давать наставления, учить — ещё) ука́зваць, навуча́ць;

3. (устанавливать, определять, называть, намечать) вызнача́ць, прызнача́ць, называ́ць; см. указа́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)