зазна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак.
Заганарыцца, заважнічаць.
|| незак. зазнава́цца, -наю́ся, -нае́шся, -нае́цца; -наёмся, -наяце́ся, -наю́цца; -нава́йся.
|| наз. зазна́йства, -а, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зазна́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
зазна́юся |
зазна́емся |
| 2-я ас. |
зазна́ешся |
зазна́ецеся |
| 3-я ас. |
зазна́ецца |
зазна́юцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
зазна́ўся |
зазна́ліся |
| ж. |
зазна́лася |
| н. |
зазна́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
зазна́йся |
зазна́йцеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
зазна́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зазна́цца сов. зазна́ться; возомни́ть (о себе́)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зазна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Заганарыцца, заважнічаць. — Зазнаўся, браце, зазнаўся. Гэта ж за гэтулькі часу ні разу не зайсці. Сергіевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зазна́ться сов., разг. зазна́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зазнава́цца, ‑знайся, ‑знаешся, ‑знаецца; ‑знаёмся, ‑знаяцеся; заг. зазнавайся.
Незак. да зазнацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Развашэ́ціцца ’зазнацца, зафанабэрыцца’ (Касп.). Ад пачцівага звароту вашэць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
возмечта́ть сов.
1. (начать мечтать) пача́ць ма́рыць;
2. прост., уст. (возомнить) зазна́цца, заганары́цца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
возомни́ть сов., разг.
1. (о себе) зазна́цца, зафанабэ́рыцца, заганары́цца;
2. (представить) уяві́ць (сабе́);
он возомни́л, что всё зна́ет ён уяві́ў сабе́, што ўсё ве́дае.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Разбазы́раць ’разбэсціцца, зазнацца’ (Шат., Скарбы), ’рабіць, што хацець; не падпарадкоўвацца нікому’ (навагр., ЖНС), ’разбэсціцца, раздурэць’ (Янк. 3), разбазы́рыцца ’распусціцца, стаць самавольным’ (Варл.), разбазырэ́ць, разбузурэ́ць ’раздурыць’ (Нас.; в.-дзв., Сл. ПЗБ), ’разбэсціць’ (Сцяшк. Сл.), ’разбэсціць, раздурэць’ (Янк. 3.), разбазы́рыць ’разбэсціць’, разбазы́рэць ’распусціцца: пра свавольнага і непаслухмянага’ (Чач.), розбазу́рыць ’разбэсціць, распусціць’, розбазу́рыцца ’разбэсціцца, распусціцца’ (ТС). Параўн. рус. дыял. разбузы́ритъ, разбузы́нить ’растраціць, прамантачыць (грошы, маёмасць)’. Гл. абазу́рыцца, базу́рны. Іншы пункт погляду на зыходныя формы гл. ЭССЯ, 1, 171, параўн. ЭССЯ, 31, 212 (< *obъzoriti), 225 (< *obzyriti). Магчымы ўплыў палаталізаваных формаў, параўн. бязу́рны ’свавольны’ (Касп.), бязу́ры ’тс’ (Нік., Оч.), якія могуць мець іншае паходжанне.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)