назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| задуме́ннасці | |
| задуме́ннасці | |
| задуме́ннасцю | |
| задуме́ннасці |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
| задуме́ннасці | |
| задуме́ннасці | |
| задуме́ннасцю | |
| задуме́ннасці |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Стан і ўласцівасць задуменнага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
задуме́нны, -ая, -ае.
Паглыблены ў думкі, разважанні; задумлівы.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
задуме́нне
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заду́мчивость
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заду́ма, -ы,
1. Тое, што задумана, намечана, намеры.
2. Закладзены ў творы сэнс, ідэя.
3.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
задуме́нне, ‑я,
Тое, што і
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азо́ранасць, ‑і,
Уласцівасць і стан азоранага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заду́млівасць, ‑і,
Стан і ўласцівасць задумлівага;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)