задубе́лы, -ая, -ае (разм.).

Які стаў цвёрдым, закарчанелы ад холаду.

З. ад марозу шынель.

Задубелыя ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задубе́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. задубе́лы задубе́лая задубе́лае задубе́лыя
Р. задубе́лага задубе́лай
задубе́лае		 задубе́лага задубе́лых
Д. задубе́ламу задубе́лай задубе́ламу задубе́лым
В. задубе́лы (неадуш.)
задубе́лага (адуш.)		 задубе́лую задубе́лае задубе́лыя (неадуш.)
задубе́лых (адуш.)
Т. задубе́лым задубе́лай
задубе́лаю		 задубе́лым задубе́лымі
М. задубе́лым задубе́лай задубе́лым задубе́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

задубе́лы разг.

1. задубе́лый;

2. закочене́вший, закочене́лый; см. задубе́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задубе́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які стаў цвёрдым, нягнуткім, каляным. [Жанчына] лёгка сцягнула задубелы ад марозу шынель і ватоўку. Мележ. // Закарчанелы ад холаду. Задубелыя ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задубяне́лы разг., см. задубе́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задубяне́лы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і задубелы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

задубе́лый

1. задубе́лы;

2. здубе́лы, адубе́лы, скарчане́лы; см. задубе́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)