за́гарадзь, -і, мн. -і, -ей, ж.
Тое, што і загарада.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
за́гарадзь
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
за́гарадзь |
за́гарадзі |
| Р. |
за́гарадзі |
за́гарадзей
за́гарадзяў |
| Д. |
за́гарадзі |
за́гарадзям |
| В. |
за́гарадзь |
за́гарадзі |
| Т. |
за́гараддзю |
за́гарадзямі |
| М. |
за́гарадзі |
за́гарадзях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
за́гарадзь ж.
1. (отгороженное место) заго́н м.;
2. и́згородь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
за́гарадзь, ‑і, ж.
1. Агароджа з жэрдак, дроту і пад.; плот. Дзядзька Харытон яшчэ вясной абнёс проса загараддзю з ядлоўцу. Бажко. Уперадзе загарадзь з калючага дроту. Дамашэвіч.
2. Абгароджанае, выгараджанае месца для жывёлы, птушак; загарада. Дзяўчаткі .. паспелі вынесці качанят з хлеўчука на двор і пусціць у загарадзь. Шыловіч. Па баках хлява загарадзі для кожнай паасобна каровы. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
загаро́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ро́д, ж.
1. Штучная перашкода для руху каго-, чаго-н.
Мінныя загароды.
Драцяная з.
2. Агароджа, загарадзь.
Заехаць за загароду.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мара́льнік, ‑а, м.
Гадавальнік маралаў (а таксама ізюбраў і плямістых аленяў); загарадзь для іх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ізгаро́да ’загарадзь’ (Касп.), рус. дыял. изгоро́да ’тс’. Працягваюць ст.-рус. изгорода, утворанае ад дзеяслова изгородити ’загарадзіць’ з суф. ‑а. Шанскі, 2, I, 27. Суфіксальны дублет да изгородь; параўн. загарадзь.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
загаро́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. Штучна зробленая перашкода. Мінная загарода. Аэрастаты паветранай загароды. □ Сапёры размотвалі скруткі калючага дроту, забівалі ў зямлю калы. Будавалі драцяную загароду. Хомчанка.
2. Агароджа, загарадзь (у 1 знач.). Машына, на якой прыехалі Павел Андрэевіч і прафесар, з павароту паціху прайшла за высокую загароду прасторнага.. двара. Галавач.
3. Тое, што і загарадзь (у 2 знач.). Не прывяла Зося ад бацькі каровы, вось і пустуе загарода ў Верамейчыкавым хляве. Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
азяры́на, ‑ы, ж.
Памянш. да возера; невялікае возера. У іх [дзядзькі і Костуся] раней была намова Схадзіць у луг на азярыны І патрывожыць род тхарыны, На рэчцы загарадзь паправіць І новы буч яшчэ паставіць. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
и́згородь за́гарадзь, -дзі ж., за́гарадка, -кі ж.; (ограда) агаро́джа, -джы ж.;
жива́я и́згородь жыва́я агаро́джа.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)