завяшча́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. завяшча́льны завяшча́льная завяшча́льнае завяшча́льныя
Р. завяшча́льнага завяшча́льнай
завяшча́льнае		 завяшча́льнага завяшча́льных
Д. завяшча́льнаму завяшча́льнай завяшча́льнаму завяшча́льным
В. завяшча́льны (неадуш.)
завяшча́льнага (адуш.)		 завяшча́льную завяшча́льнае завяшча́льныя (неадуш.)
завяшча́льных (адуш.)
Т. завяшча́льным завяшча́льнай
завяшча́льнаю		 завяшча́льным завяшча́льнымі
М. завяшча́льным завяшча́льнай завяшча́льным завяшча́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завяшча́льны завеща́тельный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завяшча́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да завяшчання. Завяшчальнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завяшча́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Вусны або пісьмовы наказ, які змяшчае распараджэнні (пераважна аб маёмасці) на выпадак смерці.

Духоўнае з. (перан.: запавет нашчадкам, паслядоўнікам).

|| прым. завяшча́льны, -ая, -ае.

Завяшчальнае пісьмо.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завеща́тельный завяшча́льны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)