Verbum

анлайнавы слоўнік

завярша́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

завярша́ць несов. (кончать) заверша́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завярша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завяршыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завяршы́ць, -вяршу́, -ве́ршыш, -ве́ршыць; -ве́ршаны; зак., што.

1. Зрабіць верх у чым-н.

З. стог.

2. Давесці да канца, закончыць, скончыць.

З. сяўбу.

З. вучобу.

|| незак. завярша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. завяршэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заверша́ть несов. завярша́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доверша́ть несов. давярша́ць; завярша́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завярша́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да завяршыцца.

2. Зал. да завяршаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завярша́цца несов., возвр., страд. заверша́ться; см. завяршы́цца, завярша́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вяршы́ць, вяршу́, вяршы́ш, вяршы́ць; вяршы́м, вершыце́, вярша́ць; незак.

1. што. Рабіць верх, верхнюю частку чаго-н., завяршаць.

В. страху.

В. стог.

2. што і чым. Вырашаць, распараджацца (кніжн.).

В. справы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

завярша́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад завяршаць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які з’яўляецца заканчэннем, завяршэннем чаго‑н. Завяршаючы год пяцігодкі. Завяршаючая чвэрць навучальнага года.

3. Дзеепрысл. незак. ад завяршаць. Кравец прыпыніўся ў сваім двары за шулам, завяршаючы ход сваіх думак. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)