завярша́ць, завяршы́ць
1. (закончыць) vollénden vt; beénden vt, (áb)schlíeßen* vt, zum Ábschluss bríngen*;
2. (зрабіць верху чым-н.) zúspitzen vt;
завярша́ць стог den Schóber fértig máchen;
3. (з’явіцца канцом чаго-н.) beénden vt, krönen vt;
завярша́ць по́спехам mit Erfólg krönen;
завярша́ць спра́ву das Geschäft ábwickeln [ábschließen*]
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
perfektieren
vt завярша́ць, зака́нчваць; удаскана́льваць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
vollénden
vt завярша́ць, канча́ць
er hat volléndet — ён скана́ў
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)