заблука́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. Блукаючы, зайсці куды-н.

2. перан. Пачаць блукаць.

На губах заблукала ўсмешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заблука́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заблука́ю заблука́ем
2-я ас. заблука́еш заблука́еце
3-я ас. заблука́е заблука́юць
Прошлы час
м. заблука́ў заблука́лі
ж. заблука́ла
н. заблука́ла
Загадны лад
2-я ас. заблука́й заблука́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час заблука́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заблука́ць сов. нача́ть блужда́ть;

на губа́х ~ка́ла ўсме́шка — на губа́х начала́ блужда́ть улы́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заблука́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Блукаючы, зайсці куды‑н. У ягоны агарод Хлапчанятка, сямі год, Выпадкова заблука[ла]. Броўка.

заблука́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць блукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)