заба́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які ўмее пацяшаць, забаўляць.

|| ж. заба́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заба́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. заба́ўнік заба́ўнікі
Р. заба́ўніка заба́ўнікаў
Д. заба́ўніку заба́ўнікам
В. заба́ўніка заба́ўнікаў
Т. заба́ўнікам заба́ўнікамі
М. заба́ўніку заба́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заба́ўнік м. заба́вник, зате́йник, поте́шник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заба́ўнік, ‑а, м.

Чалавек, які ўмее весяліць, пацяшаць; арганізатар забаў. Ля тылы ладзіўся цэлы спектакль. Група забаўнікаў паказвала Гітлера і яго генералаў, як збіраліся яны браць Маскву і што з таго выйшла. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заба́ўніца, ‑ы, ж.

Жан. да забаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

весялу́н, веселуна́, мн. веселуны́, веселуно́ў, м. (разм.).

Вясёлы чалавек, забаўнік.

|| ж. весялу́ха, -і, ДМ -лу́се, мн. -і, -лу́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заба́вник разг. заба́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увесели́тель заба́ўнік, -ка м., паце́шнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зате́йник

1. (выдумщик) вы́думшчык, -ка м., штука́р, -ра́ м.; заба́ўнік, -ка м.;

2. (инициатор забав) заба́ўнік, -ка м., арганіза́тар заба́ў;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поте́шник паце́шнік, -ка м., заба́ўнік, -ка м., весялу́н, род. веселуна́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)