забаро́нена

прэдыкатыў

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

забаро́нена в знач. сказ. запрещено́, воспрещено́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запрещено́ безл., в знач. сказ. забаро́нена.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нямо́жна, безас., у знач. вык.

1. Не дазваляецца, забаронена.

Па газонах хадзіць н.

2. Немагчыма, няма магчымасці (разм.).

Далей так жыць н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зака́знік, -а, мн. -і, -аў, м.

Род запаведніка, дзе часова забаронена паляванне, рыбная лоўля і дзе знаходзяцца пад асобай аховай расліны і жывёлы.

Бабровы з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

не́льга, безас., у знач. вык., з інф.

1. Немагчыма, няма магчымасці.

Без дружбы жыць н.

Яе н. пазнаць.

2. Забаронена, не дазваляецца.

Па газонах хадзіць н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забаро́нены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. забаро́нены забаро́неная забаро́ненае забаро́неныя
Р. забаро́ненага забаро́ненай
забаро́ненае		 забаро́ненага забаро́неных
Д. забаро́ненаму забаро́ненай забаро́ненаму забаро́неным
В. забаро́нены (неадуш.)
забаро́ненага (адуш.)		 забаро́неную забаро́ненае забаро́неныя (неадуш.)
забаро́неных (адуш.)
Т. забаро́неным забаро́ненай
забаро́ненаю		 забаро́неным забаро́ненымі
М. забаро́неным забаро́ненай забаро́неным забаро́неных

Кароткая форма: забаро́нена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мнагажо́нства, ‑а, н.

Форма шлюбу з некалькімі жанчынамі адначасова. Пасля абвяшчэння незалежнасці жанчына ў Тунісе атрымала роўныя правы з мужчынам. Мнагажонства было забаронена. В. Вольскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаве́днік, ‑а, м.

Тэрыторыя, на якой для аховы або развядзення каштоўных народ жывёлы і раслін забаронена паляванне, рыбная лоўля, высечка дрэў і інш. Белавежская пушча з’яўляецца дзяржаўным запаведнікам. Бярэзінскі запаведнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

возбраня́ться возвр., страд. забараня́цца; (не позволяться) не дазваля́цца;

не возбраня́ется не забараня́ецца, не забаро́нена, дазваля́ецца, дазво́лена.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)