жарабе́ц, -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.

Непакладаны конь; конь-самец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жарабе́ц

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. жарабе́ц жарабцы́
Р. жарабца́ жарабцо́ў
Д. жарабцу́ жарабца́м
В. жарабца́ жарабцо́ў
Т. жарабцо́м жарабца́мі
М. жарабцы́ жарабца́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

жарабе́ц, -бца́ м. жеребе́ц

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жарабе́ц, ‑бца, м.

Разм. Тое, што і жарабок. Павел адвязаў жарабца і вывеў на двор. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

Тое, што і жарабец.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вытво́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Самец, пакінуты для разводу патомства.

Жарабец-в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́гер

‘конь, жарабец’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́гер во́геры
Р. во́гера во́гераў
Д. во́геру во́герам
В. во́гера во́гераў
Т. во́герам во́герамі
М. во́геры во́герах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

во́гер

‘конь, жарабец’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́гер во́геры
Р. во́геру во́гераў
Д. во́геру во́герам
В. во́гер во́геры
Т. во́герам во́герамі
М. во́геры во́герах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

чыстакро́ўны, -ая, -ае.

1. Чыстай, не змешанай пароды (пра жывёл).

Жарабец чыстакроўнай пароды.

2. Сапраўдны, праўдзівы (разм.).

Ч. арыстакрат.

|| наз. чыстакро́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вытво́рнік, ‑а, м.

Самец, пакінуты для разводу патомства. Жарабец-вытворнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)