жало́ба, -ы, ж.

1. Смутак з прычыны чыёй-н. смерці, народнага гора, бедства; выражаецца ў адмене гулянак, забаўляльных відовішчаў.

Краіна ў жалобе.

2. Чорнае адзенне, павязка, вуаль і пад. як сімвал смутку.

Насіць жалобу.

|| прым. жало́бны, -ая, -ае.

Ж. мітынг.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жа́лоба

1. ска́рга, -гі ж.;

бюро́ жа́лоб бюро́ ска́ргаў;

2. (выражение чувства скорби) ска́рга, -гі ж., жа́льба, -бы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жало́ба ж.

1. тра́ур м.;

у дні ~бы — в дни тра́ура, в тра́урные дни;

2. (крайняя горесть) скорбь;

наро́дная ж. — наро́дная скорбь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жало́ба, ‑ы, ж.

1. Стан смутку з прычыны чыёй‑н. смерці, народнага гора, бедства, які выражаецца ў нашэнні асобай вопраткі, адмене гулянак і інш. Жалоба па загінуўшых воінах. Прыспусціць у жалобе сцягі. □ — Калі памрэ стары Юстын, то вяселле не скора справіш. Жалоба, цэлы год чакаць. Чарнышэвіч.

2. Чорнае адзенне, павязка, вуаль і пад. як сімвал смутку. Насіць жалобу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жало́ба ’смутак’, ’памінкі’ (Сл. паўн.-зах.). Ад кораня, прадстаўленага ў жаль (гл.) з суфіксам ‑оба.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тра́ур м. жало́ба, -бы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

жало́бны, -ая, -ае.

1. гл. жалоба.

2. Сумны, тужлівы, маркотны.

Ж. марш.

Нешта сумнае і жалобнае чулася ў курлыканні журавоў.

|| наз. жало́бнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кассацио́нный касацы́йны;

кассацио́нная жа́лоба касацы́йная ска́рга;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тро́ур ‘жалоба’, тро́урны ‘жалобны’ (Нас.), смал. тро́вур ‘жалоба’. Да рус. тра́ур ‘жалоба’, якое пранікла (у XVIII ст.) з ням. Trauer ‘жалоба, смутак’ (Фасмер, 4, 95). Галосная ‑о‑ пад націскам у выніку лабіялізацыі пад уплывам суседніх гукаў.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

смуткава́нне, ‑я, н.

Стан таго (тых), хто смуткуе; жалоба. Усенароднае смуткаванне. Смуткаванне з прычыны смерці бацькі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)