дыўрэты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дыўрэты́чны |
дыўрэты́чная |
дыўрэты́чнае |
дыўрэты́чныя |
| Р. |
дыўрэты́чнага |
дыўрэты́чнай дыўрэты́чнае |
дыўрэты́чнага |
дыўрэты́чных |
| Д. |
дыўрэты́чнаму |
дыўрэты́чнай |
дыўрэты́чнаму |
дыўрэты́чным |
| В. |
дыўрэты́чны (неадуш.) |
дыўрэты́чную |
дыўрэты́чнае |
дыўрэты́чныя (неадуш.) |
| Т. |
дыўрэты́чным |
дыўрэты́чнай дыўрэты́чнаю |
дыўрэты́чным |
дыўрэты́чнымі |
| М. |
дыўрэты́чным |
дыўрэты́чнай |
дыўрэты́чным |
дыўрэты́чных |
Іншыя варыянты:
дыурэты́чны.
Крыніцы:
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
диурети́ческий дыўрэты́чны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дыурэты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дыурэты́чны |
дыурэты́чная |
дыурэты́чнае |
дыурэты́чныя |
| Р. |
дыурэты́чнага |
дыурэты́чнай дыурэты́чнае |
дыурэты́чнага |
дыурэты́чных |
| Д. |
дыурэты́чнаму |
дыурэты́чнай |
дыурэты́чнаму |
дыурэты́чным |
| В. |
дыурэты́чны (неадуш.) дыурэты́чнага (адуш.) |
дыурэты́чную |
дыурэты́чнае |
дыурэты́чныя (неадуш.) дыурэты́чных (адуш.) |
| Т. |
дыурэты́чным |
дыурэты́чнай дыурэты́чнаю |
дыурэты́чным |
дыурэты́чнымі |
| М. |
дыурэты́чным |
дыурэты́чнай |
дыурэты́чным |
дыурэты́чных |
Іншыя варыянты:
дыўрэты́чны.
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)