дыя́гназ

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. дыя́гназ дыя́гназы
Р. дыя́гназу дыя́гназаў
Д. дыя́гназу дыя́гназам
В. дыя́гназ дыя́гназы
Т. дыя́гназам дыя́гназамі
М. дыя́гназе дыя́гназах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыя́гназ, -у, мн. -ы, -аў, м.

Урачэбнае заключэнне аб характары і сутнасці хваробы, а таксама яе абазначэнне.

Паставіць д.

|| прым. дыягнасты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыя́гназ, -зу м., мед. диа́гноз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыя́гназ, ‑у, м.

Урачэбнае заключэнне аб хваробе па падставе абследавання хворага. Паставіць дыягназ.

[Ад грэч. diágnōsis — распазнаванне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыягно́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Урач, які ўстанаўлівае дыягназ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

диа́гноз мед. дыя́гназ, -зу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дыягназава́ць

‘паставіць (ставіць) дыягназ’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дыягназу́ю дыягназу́ем
2-я ас. дыягназу́еш дыягназу́еце
3-я ас. дыягназу́е дыягназу́юць
Прошлы час
м. дыягназава́ў дыягназава́лі
ж. дыягназава́ла
н. дыягназава́ла
Загадны лад
2-я ас. дыягназу́й дыягназу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час дыягназу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыягназава́ць

‘паставіць (ставіць) дыягназ’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. дыягназу́ю дыягназу́ем
2-я ас. дыягназу́еш дыягназу́еце
3-я ас. дыягназу́е дыягназу́юць
Прошлы час
м. дыягназава́ў дыягназава́лі
ж. дыягназава́ла
н. дыягназава́ла
Загадны лад
2-я ас. дыягназу́й дыягназу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час дыягназава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дыягнастава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што (спец.).

1. Паставіць (ставіць) дыягназ.

Д. хваробу.

2. Устанавіць (устанаўліваць) тэхнічны стан машын, механізмаў.

|| наз. дыягнастава́нне, -я, н. і дыягно́стыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

Дыягнаставанне хваробы.

Тэхнічная дыягностыка.

Спецыяліст па дыягностыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыягнастава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак., што і без дап.

Паставіць (ставіць) дыягназ, вызначыць (вызначаць) хваробу. Дыягнаставаць хваробу. □ Прыкладаў [Смірын] да грудзей фанендаскоп, услухоўваўся ў хрыпы, нарэшце дыягнаставаў — грып. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)