ды́нька
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
ды́нька |
ды́нькі |
| Р. |
ды́нькі |
ды́нек |
| Д. |
ды́ньцы |
ды́нькам |
| В. |
ды́ньку |
ды́нькі |
| Т. |
ды́нькай
ды́нькаю |
ды́нькамі |
| М. |
ды́ньцы |
ды́ньках |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ды́ня, -і, мн. -і, дынь, ж.
Травяністая расліна сямейства гарбузовых з паўзучым сцяблом, а таксама яе круглы або авальны салодкі плод.
|| памянш. ды́нька, -і, ДМ -ньцы, мн. -і, -нек, ж.
|| прым. ды́нны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)