ду́рыкі, -аў (разм.).

Дурэнне, свавольства, блазнаванне.

Хопіць гэтых дурыкаў тут!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ду́рыкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ду́рыкі
Р. ду́рыкаў
Д. ду́рыкам
В. ду́рыкі
Т. ду́рыкамі
М. ду́рыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ду́рыкі, -каў ед. нет, разг. баловство́ ср., дура́чество ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́рыкі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дурыцца; свавольства. Хопіць дурыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́рык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́рык ду́рыкі
Р. ду́рыка ду́рыкаў
Д. ду́рыку ду́рыкам
В. ду́рыка ду́рыкаў
Т. ду́рыкам ду́рыкамі
М. ду́рыку ду́рыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дура́чество ср., разг. ду́рыкі, -каў ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блажь прост. дур, род. ду́ру м., ду́рыкі, -каў ед. нет;

вы́кинь блажь из головы́ вы́кінь дур з галавы́, кінь ду́рыкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Лі́сашчы, лі́со́шчы ’ліслівасць, угодлівасць, падлізванне’ (ТС). Утворана ад ліс (гл.) і суфікса ‑ошч‑, характэрнага для ўкр. мовы (параўн. ла́сощі ’прысмакі, ласункі’, ду́рощі ’дурыкі, глупства’, зах.-палес. мудрощі́ ’выдумкі’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

баловство́ ср.

1. пе́сты, -таў ед. нет, пясто́та, -ты ж., балаўство́, -ва ср.;

2. (шалости) сваво́льства, -ва ср.; ду́рыкі, -каў ед. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пламе́тны ’псіхічна хворы’ (стол., ЛА, 3; ТС), укр. бойк. планіта ’дур, дурыкі’, усх.-палес. пламета ’псіхічная неўраўнаважанасць’, пламётна пагода ’благое надвор’е, нягода’. Утворана ад плакетак, параўн. польск. planetnik, plametnik ’дух, які жыве ў дажджавых хмарах’, а таксама ’лунацік’, і planetnica ’неўраўнаважаная жанчына, самадурная’. Сюды ж мазыр. пламе‑ та ’неслух, непаседа (пра дзіця)’ (Мат. Гом.), кобр. пламэтытысь ’хандрыць’ (Нар. лекс.; Сл. Брэс.), пламідны ’зайздросны’ (Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)