ду́рыкі, -аў (разм.).

Дурэнне, свавольства, блазнаванне.

Хопіць гэтых дурыкаў тут!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ду́рыкі

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. ду́рыкі
Р. ду́рыкаў
Д. ду́рыкам
В. ду́рыкі
Т. ду́рыкамі
М. ду́рыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ду́рыкі, -каў ед. нет, разг. баловство́ ср., дура́чество ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ду́рыкі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. дурыцца; свавольства. Хопіць дурыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ду́рыкі мн разм dúmme Stréiche pl, Dúmmheiten pl, Úngezogenheiten pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ду́рык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ду́рык ду́рыкі
Р. ду́рыка ду́рыкаў
Д. ду́рыку ду́рыкам
В. ду́рыка ду́рыкаў
Т. ду́рыкам ду́рыкамі
М. ду́рыку ду́рыках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дура́чество ср., разг. ду́рыкі, -каў ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

блажь прост. дур, род. ду́ру м., ду́рыкі, -каў ед. нет;

вы́кинь блажь из головы́ вы́кінь дур з галавы́, кінь ду́рыкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Álbernheit

f -, -en

1) дурно́та; бязглу́здзіца, абы-што́

2) ду́рыкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Лі́сашчы, лі́со́шчы ’ліслівасць, угодлівасць, падлізванне’ (ТС). Утворана ад ліс (гл.) і суфікса ‑ошч‑, характэрнага для ўкр. мовы (параўн. ла́сощі ’прысмакі, ласункі’, ду́рощі ’дурыкі, глупства’, зах.-палес. мудрощі́ ’выдумкі’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)