збо́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
збо́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
груката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неаднаразо́вы, ‑ая, ‑ае.
Які робіцца або адбываецца не адзін раз.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзеравя́нікі, ‑аў;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
батальён, ‑а,
Вайсковае падраздзяленне, якое звычайна складаецца з некалькіх рот і спецыяльных узводаў.
[Фр. baraillon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гашэ́тка, ‑і,
Кручок у агнястрэльнай зброі для спуску ўзведзенага курка.
[Фр. gachette.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нерво́васць, ‑і,
Уласцівасць нервовага (у 3 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ашчэ́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць;
1. Пагрозна, злосна выскаліць зубы (пра жывёл).
2. Паказаць, выскаліць зубы (пра чалавека).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ды́ктар, ‑а,
Супрацоўнік радыё або тэлебачання, які чытае тэкст перад мікрафонам.
[Ад лац. dictor — той, хто гаворыць.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
га́хаць і га́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае;
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)