дзеравя́нікі, ‑аў; адз. дзеравянік, ‑а, м.
Абл. Дзеравяшкі (у 3 знач.). [Самалёт] пачулі ўсе, і.. нават Міколка — унук Гаўрылы Андрэевіча, — насунуўшы на ногі дзеравянікі, выбег да дзеда. Дудо.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)