дрымо́та, -ы, ДМ -мо́це, ж.

Паўсон; стан, пры якім хіліць на сон.

Агарнула д.

|| прым. дрымо́тны, -ая, -ае.

Д. стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дрымо́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. дрымо́та
Р. дрымо́ты
Д. дрымо́це
В. дрымо́ту
Т. дрымо́тай
дрымо́таю
М. дрымо́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дрымо́та ж. дремо́та, дрёма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрымо́та, ‑ы, ДМ ‑моце, м.

Санлівасць; паўсон. Стомленасць і ціхі шэпт хвой хіліў да сну, але партызаны сіліліся перамагчы дрымоту. Шчарбатаў. Дрымота, якая агарнула мяне на вольным лясным паветры, перадалася і Галінцы, і неўзабаве мы абедзве моцна заснулі. Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дрымо́та, дрымо́тны, дрыму́чы. Да драма́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дремо́та дрымо́та, -ты ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дрема́ и дрёма (дремота) разг. дрымо́та, -ты ж.;

дрема́ доли́т дрымо́та адо́львае.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напаўсо́н, ‑сну, м.

Стан, блізкі да сну; дрымота. Ужо ў напаўсне.. [Буднік] распрануўся і лёг. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прысну́ць, ‑сну́, ‑сне́ш, ‑сне́; ‑снём, ‑сняце́; зак.

Разм. Заснуць, задрамаць на кароткі час. Лёгкая дрымота агарнула яго, а пасля ён і прыснуў трохі. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўсо́н, ‑сну, м.

Стан, блізкі да сну; дрымота. Стомленасць працінае ўсё цела, пот залівае спіну. Усё плыве нібыта ў тумане ці ў паўсне... С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)